Kantklosgedichtje

Op het einde van ons 1ste jaar kantklossen kregen we dit gedichtje van onze lerares .

Kantklossen

Gij bolronde kussen,met uw duistere kracht.
Hoe kreeg je verduiveld mijn vrouw in uw macht.
Ze steekt en ze trekt,ze klost en ze weeft.
Maar weet soms niet eens,dat haar ventje nog leeft.
De linnenslag,netslag ze geeft maar katoen,de kook en de afwas zal ventje wel doen.
Ze speeld op haar kussen,als een vlijtige bij,en kuisen,dat is niet meer nodig zegt zij.
De stofdraden zie je hier hangen bij bosjes,en ventje,die voelt zich de klos,door die klosjes.
En toch,als zij trots en tevreden,haar werk toont.voelt ventje zich gelukkig en ruimschoots beloond.
Want,is het niet dat,waar het om gaat in het leven,begrip voor de ander,aan elkaar kunnen geven.